ฎีกาที่ 1788/2557
ป.พ.พ. มาตรา 1387
บัญญัติว่า “อสังหาริมทรัพย์อาจต้องตกอยู่ในภาระจำยอม
อันเป็นเหตุให้เจ้าของต้องยอมรับกรรมบางอย่างซึ่งกระทบถึงทรัพย์สินของตน
หรือต้องงดเว้น
การใช้สิทธิบางอย่างอันมีอยู่ในกรรมสิทธิ์ทรัพย์สินนั้น
เพื่อประโยชน์แก่อสังหาริมทรัพย์อื่น”
ตามความหมายแห่งบทบัญญัติดังกล่าวแสดงว่าอสังหาริมทรัพย์อันเป็นภารยทรัพย์กับ
อสังหาริมทรัพย์อันเป็นสามยทรัพย์จะต้องเป็นเจ้าของคนละราย
เพราะถ้าเป็นเจ้าของราย
เดียวกันเจ้าของทรัพย์ย่อมมีสิทธิใช้สอยทรัพย์อีกแปลงหนึ่งในฐานะเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ได้อยู่
แล้ว ดังนั้น ตามข้อเท็จจริงแห่งคดีนี้ เมื่อนับแต่วันที่โจทก์ทั้งสิบเข้าซื้อที่ดินและอาคารพาณิชย์
จากธนาคาร ก.
จนถึงวันที่โจทก์ทั้งสิบอ้างว่าจำเลยปิดกั้นเส้นทางพิพาทตามฟ้องในเดือน
เมษายน 2551
ยังไม่ครบระยะเวลา 10 ปี
แม้จะฟังได้ว่าโจทก์ทั้งสิบใช้ทางพิพาทต่อเนื่องมา
ตั้งแต่ได้รับโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินพร้อมอาคารพาณิชย์จากธนาคาร
ก. โจทก์ทั้งสิบก็ไม่ได้ภาระจำ
ยอมโดยอายุความ ตาม ป.พ.พ มาตา 1401 ประกอบมาตรา
1382 แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น