ฎีกาที่ 4729/2543
จำเลยทำสัญญาขายฝากที่ดินไว้แก่ ก. บิดาโจทก์ ระกว่างที่ยังอยู่ภายในกำหนดเวลาไถ่ถอนตามสัญญาขายฝาก จำเลยทำสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินดังกล่าวกับโจทก์ ต่อมาจำเลยทำสัญญากับ ก. ว่าไม่ประสงค์จะไถ่ถอนและประสงค์จะสละสิทธิไถ่ถอน ดังนี้ ข้อตกลงระหว่างจำเลยกับ .ก. ถือได้ว่าเป็นการขายขาดที่ดินให้กับ ก. โดยทำสัญญากันเอง จึงไม่เกิดผลในสัญญาซื้อขายที่ชอบด้วยกฎหมาย จำเลยยังมีสิทธิไถ่ถอนการขายฝากได้ภายในกำหนดเวล่ไถ่ถอนตามสัญญาขายฝากอยู่ และภายในกำหนดเวลาการขายฝากจำเลยย่อมมีสิทธินำที่ดินไปทำสัญญาจะซื้อจะขายกับโจทก์ได้ ซึ่ง ป.พ.พ.มาตรา 497 ได้กำหนดให้ผู้รับโอนสิทธิมีสิทธิไถ่ทรัพย์สินนั้นได้ด้วย เมื่อจำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินกับโจทก์ โจทก์ย่อมอยู่ในฐานะผู้รับโอนสิทธิมีสิทธิไถ่ถอนที่ดินได้ สัญญาจะซื้อจะขายที่ดินจึงมีผลสมบูรณ์และบังคับได้ตามกฎหมาย จำเลยจึงต้องโอนที่ดินพิพาทให้โจทก์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น