จ่ายค่าโทรศัพท์ให้ทุกเดือน ถือเป็นค่าจ้าง

คำพิพากษาฎีกาที่ 2873/2557
จำเลยจ่ายค่าโทรศัพท์อัตราเดือนละ 1,000 บาท ในลักษณะเหมาจ่ายเท่ากันทุกเดือน โดยไม่คำนึงว่าโจทก์จะจ่ายเป็นค่าโทรศัพท์หรือไม่ หรือได้ใช้ไปจำนวนมากน้อยเพียงใด ทั้งโจทก์ไม่ต้องแสดงใบเสร็จเป็นหลักฐาน จึงเป็นเงินที่นายจ้างจ่ายเป็นค่าตอบแทนในการทำงานให้แก่ลูกจ้างตามสัญญาจ้างแรงงาน ถือได้ว่าเป็นค่าจ้าง

ชกต่อยกันชั่วครู่ ไม่มีบาดแผล และทำงานกันต่อ เป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับไม่ร้ายแรง

คำพิพากษาฎีกาที่ 10452/2546
เหตุชกต่อยระหว่างลูกจ้างเกิดอยู่เพียงชั่วครู่ประมาณ 3 นาที โดยลูกจ้างคนที่หนึ่งถูกลูกจ้างถูกชก 2 ครั้ง ถูกเบ้าตาซ้ายไม่มีบาดแผล หลังเกิดเหตุแล้วยังทำงานล่วงเวลาด้วยกันจนถึง 20 นาฬิกา โดยไม่มีเรื่องอะไรต่อกันอีก เป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานกรณีไม่ร้ายแรง

คำพิพากษาฎีกาที่ 4320/2546
ลูกจ้างหญิงตบหน้าลูกจ้างหญิงอีกคนหนึ่ง 1 ครั้ง เนื่องจากลูกจ้างหญิงดังกล่าวใช้ไขควงปาใส่แต่ไม่ปรากฎว่าได้รับบาดเจ็บ มิใช่การฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานกรณีที่ร้ายแรง

เขตอำนาจศาล

เรื่องเขตอำนาจศาลที่จะฟ้องคดี
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

มาตรา 3
ในกรณีที่มูลคดีเกิดขึ้นในเรือไทย หรืออากาศยานไทยที่อยู่นอกราชอาณาจักร ➡️ ศาลแพ่ง เป็นศาลที่มีเขตอำนาจ


กรณีที่จำเลย ไม่มีภูมิลำเนาอยู่ในราชอาณาจักร
(ก)ถ้าจำเลยเคยมีภูมิลำเนา อยู่ณ ที่ใดในราชอาณาจักรภายใน 2 ปี ก่อนเสนอคำฟ้อง ให้ถือว่าที่นั้นเป็นภูมิลำเนา
(ข)ถ้าจำเลยประกอบหรือเคยประกอบกิจการ ไม่ว่าโดยตนเองหรือตัวแทน หรือมีบุคคลหนึ่งบุคคลใดเป็นผู้ติดต่อในการประกอบกิจการนั้นในราชอาณาจักร ให้ถือว่าสถานที่ที่ใช้นั้นหรือเคยใช้ประกอบกิจการหรือติดต่อดังกล่าวหรือสถานที่อันเป็นถิ่นที่อยู่ของตัวแทนหรือของผู้ติดต่อในวันที่มีการเสนอคำฟ้องหรือภายในกำหนดสองปีก่อนนั้นเป็นภูมิลำเนา


ถ้าจำเลยมีภูมิลำเนาในราชอาณาจักรหรือมูลคดีเกิดในราชอาณาจักรไทย

มาตรา 4
คำฟ้อง ให้เสนอต่อศาล ที่จำเลยมีภูมิลำเนาอยู่ในเขตศาล หรือต่อศาลที่มูลคดีเกิดขึ้นในเขตศาลไม่ว่าจำเลยจะมีภูมิลำเนาอยู่ในราชอาณาจักรหรือไม่

ถ้าจำเลยไม่มีภูมิลำเนาอยู่ในราชอาณาจักรไทยและมูลคดีมิได้เกิดขึ้นในราชอาณาจักรไทย
ถ้าโจทก์มีสัญชาติไทยหรือมีภูมิลำเนาอยู่ในราขอาณาจักรไทย ให้เสนอต่อศาล ➡️ ศาลแพ่ง หรือ ศาลที่โจทก์มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตศาล หรือถ้ามีทรัพย์สินอยู่ในราชอาณาจักรก็เสนอต่อศาลที่ทรัพย์สินนั้นอยู่ในเขตศาล

การหมั้นชายและหญิงต้องมีอายุ 17 ปีบริบูรณ์แล้ว

                 ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1435 การหมั้นจะทำได้ต่อเมื่อชายและหญิงมีอายุสิบเจ็ดปีบริบูรณ์แล้ว
                การหมั้นที่ฝ่าฝืนบทบัญญัติวรรคหนึ่งเป็นโมฆะ
-มาตรา 172 วรรคสอง ถ้าจะต้องคืนของหมั้น ให้นำบทบัญญัติว่าด้วยลาภมิควรได้มาใช้บังคับ ตามมาตรา 142 ฎีกา 3072/2547 (ประชุมใหญ่)

โมฆะกรรม

โมฆะกรรมเป็นนิติกรรมที่เสียเปล่ามาแต่ต้น ถือเสมือนไม่เกิดนิติกรรมนั้นขึ้นเลย ผู้มีส่วนได้เสียสามารถยกขึ้นอ้างเกี่ยวกับโมฆะกรรมได้โดยไม่มีการจำกัดเวลา

การทำสัญญาซื้อขายนั้นถือเอาตัวทรัพย์เป็นสาระสำคัญ

การแสดงเจตนาโดยสำคัญผิดในสิ่งซึ่งเป็นสาระสำคัญแห่งนิติกรรม อันจะมีผลให้นิติกรรมเป็นโมฆะตาม ป.พ.พ.มาตรา 156 จะต้องเป็นการสำคัญผิดในทรัพย์สินที่จะต้องส่งมอบแก่กันตามสัญญาซื้อขาย โดยการทำสัญญาซื้อขายนั้นถือเอาตัวทรัพย์เป็นสาระสำคัญ การที่ผู้ซื้อรับสินค้าและใช้สินค้าจนกระทั่งชำระค่าสินค้าถึง 9 งวด โดยมิได้ทักท้วงเรื่องยี่ห้อของสินค้า จึงเป็นการซื้อสินค้าโดยมิได้สำคัญผิดในทรัพย์สินซึ่งเป็นวัตถุแห่งนิติกรรมอันเป็นสาระสำคัญ สัญญาซื้อขายไม่ตกเป็นเป็นโมฆะ