เรียกดอกเบี้ยเกินอัตรารวมกับต้นเงินกรอกลงในสัญญากู้

กรณีเรียกดอกเบี้ยเกินอัตราตามกฎหมายแล้วรวมกับต้นเงินกรอกลงในสัญญากู้
คำพิพากษาฎีกาที่ 2657/2534
จำเลยรู้เห็นยินยอมให้โจทก์เรียกดอกเบี้ยเกินอัตราตามกฎหมายรวมกับต้นเงินกรอกลงในสัญญากู้ สัญญากู้จึงไม่เป็นเอกสารปลอม การกู้เงินดังกล่าวไม่ผิดกฎหมาย แต่การคิดดอกเบี้ยเป็นความผิดตามกฎหมายต่างหากซึ่งแยกจากกันได้ สัญญากู้ในส่วนต้นเงินจึงไม่เป็นโมฆะ

กรณีทำสัญญากู้เงินแล้วมอบสมุดบัญชีกับบัตรเอทีเอ็มให้เอาไว้

คำพิพากษาฎีกาที่ 4643/2539
ผู้กู้ทำสัญญากู้เงินโจทก์และมอบสมุดบัญชีเงินฝากและบัตรถอนเงินอัตโนมัติไว้กับโจทก์ โดยมีข้อตกลงให้โจทก์ไปเบิกเงินชำระหนี้เงินกู้ได้ แม้การใช้เงินกู้จะไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653 วรรคสอง แต่การที่โจทก์ได้รับมอบสิทธิในการถอนเงิน โดยมอบบัตรถอนเงินอัตโนมัติให้โจทก์ไปถอนเงินของผู้กู้จากบัญชีเงินฝากของผู้กู้ ถือว่าเป็นการชำระหนี้อย่างอื่น ซึ่งโจทก์ในฐานะเจ้าหนี้ได้ยอมรับแล้ว ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 321 วรรคแรก

สัญญากู้ไม่ได้กำหนดเวลาชำระเงินต้นคืน

สัญญากู้ยืมเงินไม่ได้กำหนดระยะเวลาชำระเงินต้นกันไว้ ผู้ให้กู้เรียกให้ผู้กู้ชำระหนี้ได้โดยพลัน ผู้กู้ก็สามารถชำระเงินได้โดยพลันเช่นกัน


คำพิพากษาฎีกาที่ 2103/2535
สัญญากู้ไม่ได้กำหนดระยะเวลาชำระต้นเงินคืนไว้ ผู้ให้กู้ย่อมเรียกให้ผู้กู้ชำระเงินได้โดยพลันตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 203 และมีอำนาจฟ้องให้ผู้กู้ชำระหนี้โดยไม่ต้องบอกกล่าวตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 652 ก่อนก็ได้