ฎีกาที่ 13899/2556
ข้อเท็จจริงได้ความว่า
ที่ดินของโจทก์ไม่ใช่ที่ดินที่ไม่มีทางออกสู่ทางสาธารณะ
ตามบทบัญญัติแห่ง ป.พ.พ. มาตรา ๑๓๕๐
โจทก์จึงไม่มีสิทธิเรียกร้องให้จำเลยเปิดทางพิพาท
ตาม มาตรา ๑๓๔๙ แห่ง ป.พ.พ. ได้
ที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๗ วินิจฉัยคดีโดยอ้าง ป.พ.พ. มาตรา
๑๓๔๙
จึงไม่เป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องนอกประเด็นตามที่โจทก์ฎีกามา เพราะ ป.พ.พ. มาตรา
๑๓๔๙ มีใจความสำคัญว่า
ที่ดินแปลงใดที่มีที่ดินแปลงอื่นล้อมอยู่จนไม่มีทางออกสู่ทางสาธารณะ
เจ้าของที่ดินผู้มีสิทธิจะผ่านได้แต่ต้องใช้ค่าทดแทนให้แก่เจ้าของที่ดินที่ล้อมอยู่
แต่ ป.พ.พ.
มาตรา ๑๓๕๐ ระบุว่า
หากเป็นที่ดินที่แบ่งแยกหรือแบ่งโอนเป็นเหตุให้แปลงหนึ่งไม่มีทางออกไปสู่
ทางสาธารณะ
เจ้าของที่ดินแปลงนั้นมีสิทธิเรียกร้องตามมาตรา ๑๓๔๙ โดยไม่ต้องเสียค่าทดแทน
ที่ดินของโจทก์เป็นที่ดินที่มีทางออกสู่ทางสาธารณะ
โจทก์จึงไม่มีสิทธิเรียกร้องเอาทางเดินในที่ดิน
พิพาท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น