ฎีกาที่ 2520/2556
การที่โจทก์และจำเลยที่ 1
ทำสัญญาโอนสิทธิเรียกร้องที่จำเลยที่ 1 มีต่อจำเลยที่ 2
ให้แก่โจทก์ตามสัญญาโอนสิทธิเรียกร้องการรับเงิน
โดยในข้อ 2 ของสัญญาระบุว่าหากเงินที่ได้
รับโอนตามสิทธิเรียกร้องเกินกว่าหนี้ของจำเลยที่
1 ที่มีต่อโจทก์
ให้โจทก์คืนส่วนที่เกินแก่จำเลยที่ 1
ในวันที่รับเงินจากจำเลยที่ 2
แสดงว่าโจทก์และจำเลยที่ 1 ตกลงโอนสิทธิเรียกร้องตามจำนวน
ค่าวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างที่ซื้อไปจากโจทก์เท่านั้น
แม้ตามสัญญาในข้อ 3 จะมีข้อตกลงว่า หากเกิด
ความเสียหายใดๆ
แก่ผู้รับโอนอันเนื่องมาจากการรับโอนสิทธิในการรับเงิน ผู้โอนยินยอมชดใช้
ค่าสินไหมทดแทนแก่ผู้รับโอนทั้งสิ้นก็ตาม
ก็เป็นกรณีที่จำเลยที่ 1 ยินยอมผูกพันยอมชำระหนี้
แก่โจทก์แม้จะได้โอนสิทธิเรียกร้องดังกล่าวแก่โจทก์แล้ว
ข้อตกลงดังกล่าวเป็นเพียงข้อตกลงผิดแผก
แตกต่างจากบทบัญญัติของกฎหมาย
และไม่ใช่กฎหมายอันเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรม
อันดี หรือเป็นข้อตกลงที่ต้องห้ามตามกฎหมาย
จึงย่อมมีผลบังคับได้ เมื่อโจทก์ได้บอกกล่าว
การโอนสิทธิเรียกร้องให้จำเลยที่ 2
ทราบแล้ว การโอนสิทธิเรียกร้องก็สมบูรณ์ตามกฎหมาย
โดยจำเลยที่ 2
ไม่อาจโต้แย้งการโอนสิทธิเรียกร้องได้ จำเลยที่ 2
จึงต้องรับผิดชำระหนี้ตามสิทธิ
เรียกร้องแก่โจทก์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น