โรงพยาบาลไม่รับรักษาคนไข้ เป็นการละเมิด

คำพิพากษาฎีกาที่ 11332/2555
แพ่ง (มาตรา 420)
พ.ร.บ.สถานพยาบาล (มาตรา 36)

น.พยาบาลเวรของโรงพยาบาล พ. ของจำเลย ปฏิเสธไม่ยอมรับ ก.ซึ่งได้รับอุบัติเหตุจากรถจักรยานยนต์ ชนแผงกั้นเหล็กไว้รักษา ดังนั้น การที่ ก. ได้รับบาดเจ็บจากการที่ ภ. ขับรถจักรยานยนต์ชนแผงเหล็กปากทางเข้าหมู่บ้านเมืองเอก เป็นเหตุให้ ภ.ถึงแก่ความตายในที่เกิดเหตุ ส่วน ก. นอนร้องเอะอะโวยวาย
ในลักษณะเจ็บปวดอยู่ห่างจากที่เกิดเหตุ 10 เมตร ซึ่ง น. พยานจำเลยก็ยอมรับว่าได้แจ้งให้แพทย์เวรทราบ แพทย์เวรบอกว่าคนไข้อาจมีภาวะเสี่ยง การบอบช้ำของสมองและมีโลหิตออกในสมอง แสดงว่า ก. จะต้องได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที แม้จะไม่ปรากฎบาดแผลร้ายแรงที่มองเห็นจากภายนอก ซึ่งสาเหตุที่ ก. ถึงแก่ความตายได้แก่ กะโหลกศรีษะแตก สมองช่ำจากของแข็งไม่มีคม  ดังนั้น แม้ ม. จะมิได้นำ ก. ส่งโรงพยาบาลอื่นหลังจากออกจากโรงพยาบาล พ. ในทันที โดย ม. นำ ก.ไปถึงโรงพยาบาล ป. ในเวลา 5.30 นาฬิกา แต่ปรากฎว่า ก. ถึงแก่ความตายแล้ว ซึ่งสาเหตุของการล่าช้าดังกล่าวอาจเป็นสาเหตุให้ก . ถึงแก่ความตายด้วยก็ตาม แต่การที่ น. ปฏิเสธไม่รับ ก. เข้ารับการรักษาดังกล่าว ถือได้ว่าเป็นผลโดยตรงที่ทำให้ ก. ถึงแก่ความตาย จำเลยซึ่งเป็นนายจ้างของ น. เป็นผู้ได้รับอนุญาตให้ประกอบกิจการสถานพยาบาล มีหน้าที่ต้องควบคุมและดูแลให้มีการช่วยเหลือเยียวยาแก่ผู้ป่วย ซึ่งอยู่ในสภาพอันตรายและจำเป็นต้องได้รับการรักษาโดยฉุกเฉิน เพื่อให้ผู้ป่วยพ้นจากอันตรายตามมาตรฐานวิชาชีพและตามประเภทของสถานพยาบาลนั้นๆ ตาม พ.ร.บ.สถานพยาบาล พ.ศ.2541 มาตรา 36 แต่กลับไม่ควบคุมดูแลการปฏิบัติงานของลูกจ้างดังกล่าว จึงเป็นการละเมิดต่อโจทก์ทั้งสอง